Σχετικά με τις συναντήσεις (2)

Link to original content

Ιδού μια βελτιωμένη έκδοση κειμένου που είχα αναρτήσει πριν από χρόνια σε κάποιο άλλο μέρος.

Ο σχολιασμός είναι ευπρόσδεκτος.

——————————————

Μιλώντας περί συναντήσεων με μέλη του forum που δεν έχουν έλθει ποτέ σε συναντήσεις, νομίζω πως διακρίνω μια γενική διστακτικότητα, ίχνη της οποίας αναγνωρίζω πως ίσως να είχα κι εγώ πριν πάω για πρώτη φορά σε συνάντηση. Γι’ αυτό, γράφω δυο λόγια για τα μέλη που σκέφτονται να παραβρεθούν σε συναντήσεις, ώστε να τα διευκολύνω να πάρουν την απόφαση.

Παρακαλώ δείξτε κατανόηση για το σεντόνι: αν οι συναντήσεις της κοινότητας δεν σας ενδιαφέρουν, προσπεράστε το. Αν σας ενδιαφέρουν, τότε μάλλον έχετε επαρκή κίνητρα για να το διαβάσετε από την αρχή έως το τέλος.

——————————————

Αν δεν έχεις πάει ποτέ σε συνάντηση μελών του forum, φυσικό είναι να αναρωτιέσαι πως να είναι άραγε τα πράγματα σε τέτοιες συναντήσεις, και αν θα καλοπερνούσες ή όχι αν πήγαινες σε μια.

Δυστυχώς, τα στερεότυπα δεν βοηθάνε: φαντάζεσαι τα κυριαρχικά άτομα απόμακρα μέσα στην αυστηρότητα και την αταραξία τους, ενώ τα υποτακτικά άτομα απλησίαστα λόγω της υποτιθέμενης συνεσταλμένης φύσης τους. Αυτά τα στερεότυπα δεν αντιστοιχούν παρά ίσως σε κάποιο 5% των παρευρισκόμενων, αλλά δεν το ξέρεις αυτό, κι έτσι λοιπόν συνεχίζεις να πλάθεις υποθέσεις σε λάθος κατευθύνσεις. Το δε αντικείμενο είναι τέτοιο, που δίνει πρόσφορο έδαφος για να οργιάσει η φαντασία.

Σκέφτεσαι άτομα ντυμένα στο μαύρο δέρμα και στο λατέξ, που είτε δεν σου δίνουν σημασία επειδή είναι απασχολημένα κάνοντας ακατονόμαστα πράγματα μεταξύ τους, είτε, αν σου δώσουν σημασία, είναι για να κάνουν ακατονόμαστα πράγματα πάνω σου. Τους ξεφεύγεις και κρύβεσαι πίσω από κάτι έπιπλα, και τότε με τρόμο βλέπεις ότι από τις σχισμές των επίπλων προβάλλουν δεκάδες χέρια που θέλουν να σε αγγίξουν. Ψάχνεις να βρεις την πόρτα για να φύγεις, αλλά συνειδητοποιείς ότι έχει σφραγιστεί, και δεν πρόκειται να ανοίξει πριν λήξουν οι τελετουργίες. Αν επιβιώσεις μέχρι τότε.

Φυσικά, αν μπεις στον κόπο «να σκεφτείς τι σκέφτεσαι», βλέπεις το γελοίο του πράγματος. Προφανώς και ο χαρακτήρας των συναντήσεων δεν θα μπορούσε να είναι τέτοιος ώστε να απωθεί τους νεόφερτους, γιατί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, οι κύκλοι των συναντήσεων θα στένευαν αντί να διευρύνονται, και τελικά η κοινότητα θα είχε πάψει να υφίσταται. Ο κόσμος στις συναντήσεις δεν είναι ούτε απλησίαστος, ούτε αυστηρός, ούτε αφιλόξενος, ούτε υπάρχει περίπτωση να σε αγγίξει κανείς παρά τη θέλησή σου. Για την ακρίβεια, ο κόσμος στις συναντήσεις είναι πολύ ανοικτός και φιλικός προς τον καθένα, όπως και να αυτοπροσδιορίζεται. Το αν θα περάσεις καλά ή όχι εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το αν εσύ θα παραμείνεις κλεισμένος στο καβούκι σου, ενώ οι παλαιότεροι τείνουν να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια να δώσουν ευκαιρίες κοινωνικότητας στους καινούργιους.

Αν η συνάντηση έχει χαρακτηριστεί ως «play party», ή ως «συνάντηση με play διάθεση», μπορείς να περιμένεις να δεις πράγματα που θα είναι όχι μόνο ακατάλληλα για ανήλικους, αλλά θα προκαλούσαν σοκ, δέος, ίσως και τρόμο σε ενήλικες συμβατικής σεξουαλικότητας. (Το αστείο είναι ότι άλλοι θα πλήρωναν για να τα δουν.) Και πάλι όμως, κανείς δεν περιμένει από εσένα να παίξεις οποιονδήποτε ρόλο πέρα από εκείνον του θεατή.

Έχε πάντως υπόψιν σου ότι η κοινότητα εναγκαλίζεται όλους τους σεξουαλικούς προσανατολισμούς, και όλες τις ερωτικές διαστροφές που συγκατατάσσονται στον (ομολογουμένως ευρύ) χώρο του BDSM, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιθανό να υπάρξουν και σκηνές που δεν θα ταιριάζουν με τις δικές σου προτιμήσεις. Φυσικά αν δεν σου αρέσει κάτι μπορείς να μην το κοιτάς, αλλά αν έχεις σοβαρό πρόβλημα με τη διαφορετικότητα, τότε οι συναντήσεις της κοινότητας ίσως να μην είναι για εσένα. Βέβαια, από τη στιγμή που συχνάζεις στο παρόν φόρουμ, μάλλον δεν έχεις τέτοια προβλήματα.

Αν η συνάντηση δεν έχει χαρακτηριστεί ως play party, τότε τα πράγματα εμπίπτουν σχεδόν εξ ολοκλήρου στα πλαίσια του συμβατικού. Από πλευράς ενδυμασίας, το πλήθος μας ίσως να είναι λίγο πιο εκκεντρικό απ’ ότι θα ήταν ένα τυχαία επιλεγμένο δείγμα βανίλια πλήθους της ίδιας ηλικιακής κατανομής, αλλά σίγουρα λιγότερο έξαλλο από οτιδήποτε θα έβλεπες, ας πούμε, σε ένα βανίλια κέντρο διασκέδασης. Μπορεί να δεις κάποιο άτομο να φορά περιλαίμιο, ή κάποιο μαστίγιο να περνάει από χέρι σε χέρι για να εκτιμήσουν οι παρευρισκόμενοι την ποιότητα της κατασκευής του, κι αυτό είναι όλο. Μπορεί καμιά φορά σε συνάντηση σε εστιατόριο να έχουμε προκαλέσει κάποιο αναπουπούλιασμα σε διπλανά τραπέζια με τα καμώματά μας, (ένας άνδρας αγκαλιά με δύο γυναίκες, ανδρικό δαχτυλάκι μέσα σε γυναικείο στοματάκι, κλπ) δεν νομίζω όμως να κοκκίνισε κανείς από εμάς, ε;

Απ’ ότι έχω δει μέχρι στιγμής, στις συναντήσεις που γίνονται κατόπιν προσωπικής πρόσκλησης, λίγο περισσότερα από τα μισά άτομα που έρχονται είναι ζευγάρια. (Ή και, σε σπάνιες περιπτώσεις, πιο πολυάριθμα σχήματα.) Στις δημόσιες συναντήσεις που γίνονται με ανοικτή πρόσκληση το ποσοστό των ατόμων που έρχονται μόνα τους είναι μεγαλύτερο. Όπως και να έχει το θέμα, τα άτομα που ανήκουν σε ζευγάρια γενικά έρχονται για να συναναστραφούν με τους υπόλοιπους, και όχι για να ξοδέψουν χρόνο μεταξύ τους. Το κλίμα που επικρατεί είναι ευχάριστα κοινωνικό, και αν λαμβάνει χώρα καθόλου καμάκι ή άλλα είδη ψαρέματος, αυτό γίνεται διακριτικά.

Σε συναντήσεις που γίνονται κατόπιν προσωπικής πρόσκλησης σε οικίες τα πράγματα είναι ελαφρώς πιο προχωρημένα, αλλά και πάλι, μέσα σε εντελώς κόσμια πλαίσια. Απλώς, όταν δεν είμαστε υπό βανίλια βλέμματα, η έννοια του τι είναι κόσμιο χαλαρώνει λιγάκι, κι έρχεται στα μέτρα μας. (Εκτός αν πρόκειται για συνάντηση γυναικών για δοκιμές κορσέδων, όπου τα πράγματα μάλλον… σφίγγουν!) Έτσι κι αλλιώς όμως, αυτό δεν σε αφορά ακόμα, γιατί αν είσαι νέος στην κοινότητα, οι συναντήσεις κατόπιν προσωπικής πρόσκλησης δεν θα σε απασχολήσουν αν δεν αισθανθείς πρώτα πως σου κάνει ο χώρος, κι αν ο χώρος δεν αισθανθεί το ίδιο για εσένα.

Αν σε ενδιαφέρουν οι συναντήσεις, ξεκινάς επιλέγοντας κάποια από αυτές που ανακοινώνονται δημοσίως στην ενότητα «Συναντήσεις Μελών». Αν είσαι κοινωνικό άτομο, και το βρίσκεις εύκολο να γνωρίζεις κόσμο, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο: έλα όπως είσαι, και θα περάσεις καλά. Αν δεν είσαι ιδιαίτερα κοινωνικό άτομο, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να διαλέξεις κάποιο άτομο που γνωρίζεις ότι δραστηριοποιείται κοινωνικά στο χώρο, να του πεις πως προτίθεσαι να έρθεις, και να του ζητήσεις να σε γνωρίσει στους υπόλοιπους. Για να αποφύγεις παρεξηγήσεις μπορείς να απευθυνθείς σε κάποιο άτομο με ασύμβατο status ή/και προσανατολισμό με εσένα, αλλά αυτό πολλές φορές είναι δύσκολο να συμβεί, επειδή γενικά τείνουμε να γνωριζόμαστε με άτομα που έχουν status και προσανατολισμό συμβατό με τον δικό μας. Σε τέτοια περίπτωση, σεβάσου το ενδεχόμενο το άτομο αυτό να μην θέλει να δώσει την εντύπωση ότι «είστε μαζί», και μην περιμένεις να σε κρατάει από το χεράκι όλη την ώρα. Έλα για να συναναστραφείς κοινωνικά με τους παρευρισκόμενους, όχι για να βγεις έξω με το συγκεκριμένο άτομο.

Φυσικά όλα τα παραπάνω προκύπτουν από τις εντυπώσεις που έχω αποκομίσει εγώ, οι οποίες μπορεί κάλλιστα να είναι λανθασμένες ή ελλιπείς, και μπορεί επίσης να συλλαμβάνουν το γίγνεσθαι του χώρου σε μια μόνο χρονική στιγμή, ενώ ο χώρος εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου. Μην εκλάβετε τα παραπάνω ως τίποτε άλλο παρά συμβουλές προερχόμενες από έναν παρατηρητή, και μην τα θεωρήσετε ως υποκατάστατο της δικής σας κρίσης.

Leave a comment